12 en 13 september van Murghiol naar Constanta

Maandag 12 september.

Vanmorgen de boel weer ingepakt en afscheid genomen van Nina, we werden allerhartelijkst uitgezwaaid. Ondanks het zenuwachtige gedoe, omdat haar dochter weer voor de eerste schooldag na de vakantie klaar stond.
Onderweg in de verschillende dorpen waar wij doorheen reden zagen wij moeders met hun kroost in de schooluniformen richting de school lopen. Er hadden verschillende kinderen een bloem en andere weer een bos bloemen bij zich. Wij nemen aan dat deze bedoeld zijn voor de juf of de meester.
Voor wij vertrokken hadden onze buurtjes nog wat tips voor eventueel onderweg. Als wij de kustweg bleven volgen dan zouden wij nog een kasteel ruïne kunnen bezoeken.

Wij kwamen rond 9.15 bij het kasteel aan, en zagen dat deze pas om 10 uur geopend zou zijn, Er stond een man bij de parkeerplaats en die gaf ons toestemming om toch naar boven te gaan en de ruïne te bekijken. Als wij terug kwamen konden we dan wel betalen.

He geheel stelde eigenlijk niet veel voor, ook al omdat er geen enkele informatie was. Door het gat in de muur had je wel een heel mooi uitzicht over het gebied rond de heuvel waar het kasteel op staat.

De jonkvrouwe was ook aanwezig en keek uit de deuropening toe.

Bij terugkeer op de parkeerplaats was de man verdwenen en konden wij dus niet betalen.

Onderweg nog een oude woning gefotografeerd, de wanden zijn nog gemaakt van klei en stro, hier hebben wij er vele van gezien, en ook nog steeds bewoond door oudere boeren.

 Naast het huis was er nog een lemen stal met de zelfde bouw wijze.

Dit verkeersbord betekend einde bebouwde kom, echter de cijfers zijn al veel eerder niet van toepassing.
De gemiddelde Roemeense chauffeur trek zich van snelheden niets aan.

 Alleen de bezitters en gebruikers van deze Dacia's die houden zich wel aan de snelheden.


Kan zijn dat ze niet snel genoeg zijn, maar de gemiddelde chauffeur in deze wagens zijn toch wel 65+'

Al rijdend door het vlakke land langs koren, mais en zonnebloem velden naderden we het plaatsje
Jurlocova, van hieruit zou er een veerboot naar een eiland in de Zwarte Zee gaan.

In de haven aangekomen lag er een enorme boot met vele kamers, bleek dus niet de veerboot maar een hotelboot te zijn. ligt vast op deze plaats.

Van dit bord werden wij ook niet echt veel wijzer maar gaf wel een informatie over de omgeving.

Vanuit de camper zagen wij een aantal mensen rondlopen, wij wilde op het bord kijken of er vaartijden op stonden, toen wij daar op af liepen sprak een oudere man ons in het Roemeens aan.

Nou dat was geen succes, kwam er gelukkig een jongere man aan en deze in redelijk Engels de vraag herhaald. Het bleek dat de man een boot had en bij deelname van 8 personen hij ons naar het eiland en terug kon brengen voor 50 Lei pp.

Na overleg werden wij deelnemer 7 en 8, dus konden wij aan boord, eerst nog even tanken en toen volle vaart over open zee naar het eiland.

Al wat wij wisten dat er daar enkele marktjes een restaurant en wonderschoon zandstrand zou zijn.

Na ongeveer een half uur varen, draaide de schipper een kanaal in en kwamen wij langs een aantal huisjes, allemaal wit gekalkt en blauw geschilderd houtwerk met rieten daken.

In de lagune was een hotel met restaurant en allemaal huisjes gevestigd, de genoemde marktjes nooit kunnen vinden.

De entree en de receptie van het hotel

De grill ovens van het restaurant waren ze net aan het opstoken.

Na door een dorp van strandhuisjes te zijn gelopen, kwamen wij uit op een schitterend zandstrand. Het geheel werd beschermd door betonnen stormkeerringen.

Deze werden ook als uitkijkpost door de vogels gebruikt.

 

Boven een van de grote vrienden, die normaal in Engeland de boel bij elkaar krijsen, maar hier hoor je ze niet.

Verder nog een kleine zilverreiger op de uitkijk.

Deze strandhuisjes op de achtergrond, kan je huren net als bij ons in Scheveningen en ook in Zeeland aan het strand, je kan er al je spullen in laten en de volgende dag deze weer gebruiken.

Pappa ligt heerlijk op het strandbed, even uit de zon, deze was erg aanwezig en verhoogde de temperatuur naar 31 graden in de schaduw.

Mamma staat te staren naar het zeegat. Daar in de verte ligt de kust van Ukraine.

Echter geen schip te zien.

We hebben getracht om een hapje eten te bestellen, maar de kaart was volledig in het Roemeens, en tot overmaat van ramp, spraken de knulletjes van de bediening geen Engels, Duits, Frans en over Hollands maar te zwijgen.

Op de gok, na hulp van de hoofd kelner, hebben wij nog lekker kunnen eten van gepaneerde Schnitzel en voor Wilma gegrilde Platte kip.

Het geheel is een attractie voor de rijkere Roemeen, die hier dan een week op vakantie komt.

Wij hebben een leuke dag gehad, maar was ook ruim lang genoeg.

Deze luchtopname geeft een mooi beeld van The Beach.

Vervolgens nog een paar leuke plaatjes genomen en volgas terug naar de wal.

Op naar de Camping in Navodari, bedoeling is Hanul Pirlator ( het piratennest ), Bij terug komst bij de Camper stak er een briefje tussen de zijruit. Hierop stond geschreven " Zien jullie in het piratennest. jullie stalkers Neil en Marit " waren onze buurtjes op de camping in Mughriol.

Bij aankomst bleek het Piratennest gesloten, dus uitgeweken naar Camping-S iets verderop.

 

Mooi plekkie op 50 meter van de zee,

ook hier een prachtig strand met parasols en ligbedden. 

Vandaag 13 september zijn de beide Peters jarig. dus berichtje gestuurd en pintje gepakt.

 

Proost Jongens. op jullie gezondheid.

Vanuit het zilte water van de Zwarte Zee, Groetjes aan alle en tot de volgende pagina. 

Morgen verder naar Bulgarije, hopelijk gaat dit ons net zo goed bevallen als Roemenië.