2 september met de stoomtrein en de safari auto.

Vrijdag 2 - 9.

Vanmorgen nog even met Attila de afspraken door genomen en heerlijk aan de blog gewerkt.
Na de koffie kregen wij het sein om in de Hanomag te stappen, het bouwjaar van deze auto is 1966.

Hier in de laadbak zit Atilla, vandaag is Josef onze chauffeur van dienst.


Het is echt een slakkengangetje waarmee gereden wordt. Maar ja het is ook geen Hummer die overal doorheen vliegt. Gezien de respectabele leeftijd mag het ook rustig aan.

                             Je zou het niet zeggen maar hier staan we bij het station te wachten op de trein.

In de verte hoorden we de locomotief al puffen en zagen wij een rookpluim boven de bomen uitkomen. De locomotief is van Poolse makelij en stamt uit 1949, deze word door een groep enthousiasten in bedrijf gehouden. Er worden drie maal daags ritjes van 1 uur heen en na het draaien en/of bijvullen van de loc weer 1 uur terug gemaakt.

Een stoomtrein in volle glorie aan het sjouwen, nadat deze gestopt was werden de wagons ontkoppeld en de loc achterste voren weer aangekoppeld.

Het blijft altijd weer dat gevoel van het jongetje die met de treinen van zijn vader wil spelen, maar het niet mag.

Ook deze mensen zijn nog steeds dat jongetje, echter mogen zij wel met het treintje spelen.

Voor vertrek nog even de olie kan op het reservoir van de aandrijving en iedereen weer aan boord voor de reis.

Het interieur van de trein is echt jaren 50 en geeft absoluut geen comfort, maar met de plastic zeilen omhoog snuif je toch de specifieke geuren van het stoomtijdperk op.

Het plakbordje met de tijden en de prijzen voor de reis zijn al jaren gelijk en spotgoedkoop, 

voor twee uur door het landschap te stomen moesten wij E 5,00 pp betalen.  

Helaas kwam er een probleem bij de terugreis, de locomotief had panne, de interne vering die helemaal tussen de chassis balken is aangebracht was tijdens de rit gebroken. De locomotief werd uit de running genomen en wij kregen ons geld terug, omdat we niet met de trein terug konden werd er een taxi geregeld. Wij hebben de heenreis wel betaald, maar de retour reis hebben wij geschonken als donatie voor de reparatie van de locomotief.

Omdat er een zwitserse mede reiziger vanaf de camping was zijn wij gedrieën in de taxi gestapt 

( Dacia Logan 1.4 met 487 860 Km op de teller ) wist niet dat ze zolang mee gingen. 

Vermoedelijk keek deze chauffeur veel Formule 1 , en zal waarschijnlijk Max Snelheid hebben geheten, want racen dat kon ie. Onze zwitser voorin zij dat wij geen haast hadden, maar dat kwam niet echt binnen. 90 Km/h in de bebouwde kom was toch wel minimaal wat ie kon en wilde rijden.

Door deze malheur konden wij aansluitend de safari niet maken, dus maar terug naar de camping.

Wilma wasmachine geclaimd en ik netjes een lijntje tussen de bomen gespannen.

Kwam onze Zwitser naar ons toe en deelde mede dat we vanavond om 17.30 alsnog gaan safari rijden.

Na deze tocht zal ik deze dag verder in het verslag verwerken

Naast de toilet vloeistof nog een paar lijken uit de kast, dit is het gevolg van het afwezig zijn van een glasbak. Freddie is s'middags toch de voorkeur boven Earl Grey englisch blend.

Unimog staat klaar voor vertrek, wij gingen weer mee in de Hanomag met Josef. Atilla moest een gezelschap bij de vis kwekerij annex restaurant ophalen en sloot later bij ons aan.
Aan het einde van het dorp gingen we rechts af op een grindpad het bos in, Josef legde later uit dat het pad waar we op reden in het begin van de vorige eeuw een spoorlijn was. Met deze lijn werden de gekapte bomen uit het bos naar het dorp gebracht.
Het was een lijn met vele bochten en hoogte verschillen, omdat er in het voorjaar en najaar nogal wat natte dagen waren, ontstond er een probleem met het omhoog gaan zonder tandrad aandrijving. De oplossing was redelijk simpel, voor op de locomotief werd een grote tank met zand aangebracht, als de wielen begonnen te slippen liet men wat zand op de rails vallen en kregen de wielen weer grip. Bij het dalen was het probleem nog veel groter, nadat er een aantal ongelukken gebeurd waren, ging men anders te werk, de locomotief ging alleen naar beneden en op elke wagon zat een remmer. Als het dan toch mis ging moesten alle remmers de lading weer op de wagon zien te krijgen.

Onderweg kwamen wij deze boerderij tegen, het is een zogenaamde zomerboerderij, hier blijven de boer en boerin de hele zomer met hun koeien. In de witte zakken zit de melk die langzaam aan het veranderen in kaas. Toen wij op de terugweg er weer langskwamen kwam er een flinke hoeveelheid rook uit het huisje, men was er aan het koken en op het dak was er geen schoorsteen zichtbaar, dus moet de rook via de deur naar buiten.

Hier staan wij op een plek waar vroeger een vulkaan is geweest, er waren verschillende brokken lavasteen op de plek aanwezig.
Wij kregen een uitleg over de omgeving, en de wilde dieren die er momenteel in de bossen rondlopen, zoals Bruine beren, zwarte beren, wilde katten, vossen en wat verder klein spul. Vroeger waren er vele wilde katten door de jacht waren ze bijna uitgeroeid, tegenwoordig worden ze vaker weer gezien.

Na deze uitleg werd er een aangename versnapering aangeboden. Het menu bestond uit plakken brood met grove worst in twee smaken, vet spek en uien en om het te spoelen een eigen gestookte Palinka. Voor de kinderen was er gemeente pils uit de fles.

Iedereen was erg ingenomen met de aangeboden etenswaar en het borreltje. Alcoholgehalte zo ongeveer 50% dus maar met mate genuttigd.

Vervolgens weer in de auto's en via steile paden omhoog en omlaag verder naar de top van de berg.

Achteraf bleek de Unimog wat soepeler geveerd te zijn en had ik door het geschud en gerammel een groot aantal onscherpe foto's.

Het pad omlaag was redelijk steil en ging in een aantal haarspeld bochten gestaag naar beneden, Onderweg nog een paard onder een plastic zeil naast de wagen zienstaan, er waren ook nog een aantal herders met hun schapen en geiten op de berg. Opeen kwamen er uit de bosjes een aantal scharrelvarkens te voorschijn.

De unimog bleef ons achtervolgen, en eenmaal beneden sloeg hij toe en passeerde ons erg gemakkelijk.

Het was een aangename tocht door de rnatuur waar wij anders niet hadden kunnen komen.

Mochten jullie ooit naar Roemenië op vakantie gaan, is dit een aanrader

voor 30 Lei pp is het een cadeautje.

Ook een hele dag safari is hier mogelijk, 

Morgen gaan we richting Sibiu en weer wat cultuur pakken.

Grtjs SjaWi  

Donderdag 1 -9 van Bicaz naar Campu Cetatii

Donderdag 1 september.

Vanmorgen na een blafnacht toch nog redelijk uitgerust de boel maar weer opgang gezet. Vandaag een mooie route in het vooruitzicht. via het natuurpark Pilui Gerhman. Hier heeft de rivier een grote kloof in de rotsen uitgesleten. de gorge lijkt erg veel op de gorge du verdon bij Castellane in Frankrijk.  De aanloop route ging door het Muntii Ceahalau gebergte, in uitzondering van de laatste bergritten nu een goede weg met maar enkele kleine strubbelingen.

 Midden in de kloof een parkeerplekje gevonden en vervolgens een stuk terug gelopen.

Als je er zo doorheen loopt zie je de gehele natuur toch met andere ogen, wat een kracht moet het geweest zijn dat het water deze enorme geul in de rotsen heeft kunnen maken.
De hoogte verschillen van de weg komen op deze foto niet duidelijk uit.

Op een wat grotere plaats in de kloof waren er de gebruikelijke souvenir shopjes en een gelegenheid om wat te gebruiken.





Ook de eerder door ons geziene nonnen waren weer aanwezig, dit maal in gezelschap van een pater.

Er werden een schapenvacht en een zwart vest gekocht door dit gezelschap.

Verderop in de kloof kregen wij weer een behoorlijk hoogteverschil. er kwam een vrachtwagen met zijn lading omhoog kreunen.
De chauffeur zat gemoedelijk achter zijn stuur en zwaaide vriendelijk naar ons. Kon hem wat schelen dat er een paar auto's achter hem reden, hij kon immers niet harder.

Nadat hij vrolijk verder tokkelde zijn wij ook wat verder naar beneden de kloof in gelopen.

 

Helaas komt de hoogte op de foto niet helemaal over, maar geschatte hoogte 150 meter. Alleen zie hier geen alpinisten aan het klimmen. in de Gorge du Verdon zou deze wand vol met klimmers hangen.

Na de wandeling door de kloof weer verder gereden en via de vele haarspeld bochten en klimmen en ook gelukkig weer dalen door naar de volgende attractie het Lagu Rosu ( oftewel het rode meer )
Hier is in een nacht in 1835 met extreem zware regenval en stormachtige wind een gedeelte van de berg in gestort. Hierdoor is er een blokkade tussen twee bergen ontstaan en in de loop der jaren heeft het dal zich met water gevuld. Op dit moment steken de toppen van de pijnbomen nog boven het water uit. in het midden van de vorige eeuw, zo rond 1950 was het meer 1300 meter lang en 650 meter breed. Momenteel nog 900 bij 450 meter, het is een attractie om met een roeibootje rond te peddelen, dit word door de Roemenen driftig gedaan.

Het geheel heeft ook een dramatische kant, door het toerisme worden de oevers plat gelopen en de commercie heeft dit mooie stukje natuur ook stevig in zijn greep.
Maar ja bij ons thuis is het eigenlijk ook niet anders. b.v. het Henschoter meer of het Veluwe meer zijn ook gecommercialiseerd.
Het enigste verschil zijn de prijzen, parkeren 1 uur 4 Lei = E 1,00 toegang meer gratis en 2 Cappuccino ( duur ) 16 Lei = E 4,00 verder erg mooi plekje.

Op de wandeling langs het meer was een Roemeense boer driftig met de zeis het gras aan het maaien om dit vervolgens met de paarde kar uit de diepte omhoog te brengen en er thuis weer een droog hoop van te maken. In het algemeen zie je de boeren met paard en wagen enorme bossen hooi verslepen. De halve familie ligt in het hooi en het paardje trekt de boel naar huis. Soms gevaarlijk op de betere wegen, want het snelheidsverschil met de auto's is enorm. Ook wij moesten regelmatig de snelheid drastisch aanpassen.

Dit is de hoofdstraat door een wat groter dorp, de meeste dorpen bestaan uit een lange straat en achter de huizen niets, geen bebouwing en/of wegen. Hierdoor is de bebouwde kom waar je 50 km/h mag rijden erg lang, wij keurig zoals we zijn netjes op de limiet rijdend vormen toch wel vaak een obstakel voor de Roemeense chauffeur. Inhalen met rond de 80 km/h is redelijk normaal auto of busje geen probleem, doorgetrokken streep is alleen voor toeristen.

Zelfs een vrachtwagen combinatie heeft er geen probleem mee om je te passeren, dus vooral veel in de spiegel kijken als je plotseling een paar kuilen of paardenkar moet ontwijken. Vaak zit er dan al een voertuig naast je om in te halen.

Op het terrein is een mooie overkapping met hierin een barbecue,
s'avonds zat de familie er gezellig te eten. 

Wij staan nu op de camping Mustang, het is zoals wij dat noemen een boomgaard camping. Vanonder de luifel een prachtig uitzicht op de bergen en de bossen.
Vandaag is de zon al vroeg op en streelt ons terwijl wij heerlijk ontbijten onder de luifel,
Belooft weer een schitterende dag te worden.




De beheerder Attila heeft een passie voor oude legervoertuigen en Unimog's met deze voertuigen verzorgt hij safari's de bergen in.
Vanmiddag gaan wij met hem eerst naar het lokale station om met de stoomtrein naar Sovata te gaan, na een kort verblijf weer terug en vervolgens met hem en enkele andere gasten in een van de oude wagens door de bossen, en vooral genieten van het natuurschoon op de plaatsen waar je normaal niet komt.

Het spul is goed onderhouden en ziet er perfect uit, wij zullen het vanmiddag gaan beleven.

Hier nog een aantal unimog's voor onderdelen en eentje compleet en klaar voor de safari ritten.

Volgende blog komt na de treinreis en de safari.

Verder geen problemen gehad onderweg en vermaken ons super.

Grtjs SjaWi