27 September van Horezu naar Cisnadioara.

 Dinsdag 27 September.

Rustig en met mooi weer op pad richting de Karpaten, door deze berg keten lopen twee routes de Grote en drukke Transfagaras en de kleinere maar mooiere Transalpina, wij hebben voor de laatste gekozen.

Onderweg op een mooi stukje de koffiepauze gehouden.

Na een aantal haarspeldbochten en hoogtemeters te hebben overwonnen, kwamen wij weer eens in de wolken, het zicht werd steeds geringer en dus nog rustiger langs de strepen rijden.

Op driekwart van de weg begon de bebouwing weer op de Oostenrijkse en Franse skioorden te lijken.


Hotels, restaurants en skiliften nemen de plaats in van de authentieke berghuisjes.

Het dorpje wat hier aan het ontstaan is zal in de zomer uitgestorven zijn en in de winter vol met wintersporters lopen.

  






Uiteindelijk boven de wolken knapte het zicht en de temperatuur weer op.

Hier het hoogtepunt van onze reis bereikt.

Boven op de top was er het normale gedoe, souvenirwinkeltjes, eettentje en nog wat ander gedoe.

Wilma op zoek naar het ultieme souvenir om aan deze trip herinnerd te worden, veel schapen dingen, sloffen, vesten sokken en houten lepels, borden kommen en nog van allerlei aardewerk.

Uiteindelijk in de koude wind op naar de camper met een warm gebakken Kouros rol, afgemaakt met cocos strooisel.

Gelijk met deze warme middagmaaltijd nog een gerookt schapenkaasje meegenomen.



Het was een aangenaam middag maaltje.

Hier een gemengde kudde van ezels en schapen, de herders lopen rustig voor de kudde uit en de beesten grazen zonder blikken of blozen langs de kant van de weg.

De honden houden het boeltje bij elkaar.

Verderop nog een groep varkens die vrij rondlopen, lijkt ons toch prettiger als de stalvarkens bij ons.

Door alle loslopende dieren is het op straat een Shit-boel van je welste, moet je niet om de gaten rijden, dan is het wel om de stront te ontwijken.

In Roemenië leven de herders in de zomer in berghutten of zoals hier in van hout en plastic gemaakte woningen annex winkeltjes.

Veelal worden er schaapproducten en huisvlijt artikelen verkocht, wij wilden graag een schapenvacht kopen, maar deze leken ons niet voldoende geconserveerd om mee te nemen.

Langs de rivier weer een soort kampement. Het kunnen ook vissers zijn maar dat was niet duidelijk.

Weer een monistair in een schitterende omgeving.

  
Mooi doorkijkje op het grote stuwmeer, zou zo maar een Fjord in Noorwegen kunnen zijn.

Op de camping Ananas zijn de huisjes twee maten groter als alle andere die wij gezien hebben. De meeste hebben twee verdiepingen, en een terrasje met een zitje.

Tussen de huizen een voetpad naar het dorpje.

Achter de camper is het dorp zichtbaar, boven op de berg een oude kerk, en de toppen van de Karpaten.

Morgen naar het open lucht museum van Sibiu, 

Grtjs SjaWi.

26 September van Falkovets naar Horezu ( Roemenie ).

26 September,

Afscheid van een werkelijk uitzonderlijk land, de natuur schoonheid en de vriendelijke mensen ( behalve diegene die geen enkele taal behalve het Bulgaars beheersen ) hebben ons positief verrast.

Dit betekende ook het afscheid van de Lev als betaalmiddel.















Vandaag bij Vidin de grens en de Donau overgestoken en weer aan de Lei wennen.

Ook zullen wij weer aan de verschillen van prijzen moeten wennen. Er is zeker een verschil in de levensstandaard en de dagelijkse kosten van het levensonderhoud tussen Bulgarije en Roemenië.

Het verkeersbord boven kom je regelmatig tegen, als het verkeer wat drukker word mogen paard en wagen er niet meer op.

Rechts: overal voor de huizen een bankje en vaak van die oude besjes erop.


Onder: in Roemenië veel meer verwaarloosde zwerfhonden.

Bulgarije is wat betreft het houden van honden toch nog wat extremer, geen zwerfhonden maar de meeste honden liggen in de tuin aan een ketting en dienen vaak alleen als afschrikking en als deurbel.

In de stad Craiova staan vele zogenaamde zigeunerpaleizen. De een is nog extremer dan de ander, het lijkt wel of ze tegen elkaar opbieden in hun rijkdom.

In elk dorp zijn er nog steeds waterputten voor algemeen gebruik, vaak ook een verzamelpunt voor de dorpelingen.

Later op weg, een gerestaureerde waterput met ernaast een aantal kruizen ter herinnering aan overleden dorpsgenoten.


Aan de overkant van de weg nog een waterput en ook hier een aantal gedenkkruizen en een monument voor overleden soldaten in 1919.
Aan het hek hangen kransen van plastic bloemen.

 

Deze kerk is in twee fases gebouwd de toren is gebouwd in 1837. Later is er door donaties het tweede deel aan gebouwd.

Wij liepen rond en keken naar de schilderingen en de poort, kwam er een oude man aangelopen, deze sprak vloeiend Roemeens en begon van alles aan ons uit te leggen, Het lukte ons niet om hem aan het verstand te brengen dat wij er niks van begrepen.

Hier is hij nog vol overgave Wilma het verhaal van de poort aan het vertellen.




Onder: een wandschildering, wij nemen aan dat het een soort Joris en de Draak verhaal is, maar Magere Hein kan ook bedoeld zijn.

Het gedeelte bij de toegangsdeur is volledig in allerlei taferelen, en religieuze voorstellingen.

Meestal in onze wereld is er naast de dorpskerk een café, of andere openbare drinkgelegenheid.

Naast deze kerk was een stokerij gehuisvest.

Wij roken de most al op het moment dat wij het pad van de kerk op liepen.

Het product wat er gebrouwen word, noemt men Wodka.

Helaas kon er nog niet geproefd worden.


Het vrouwtje achterin draait met regelmaat aan een slinger om de most onder druk te houden, door het houtvuur word deze brij verwarmd en stijgt de vloeistof via de buis naar het tweede vat waar het geheel weer afkoelt en langzaam in wodka veranderd.

Camping in Horezu, is eigenlijk hoofdzakelijk voor de huisjes, maar er is een klein gedeelte voor campers en caravans.

Receptie in het restaurant, bij in schrijven voor camping direct een probleem, serveerster sprak geen Engels, begreep niets dus belde iemand om te helpen, wees een stoel aan en ik maar wachten, Na een kwartier kwam een andere dame aanlopen, tikte wat op een telmachine en kreeg er een bonnetje van 25 Lei er uit rollen, dit moest ik betalen en alles was geregeld.

Plekje was prima, sanitair rommelig en aan renovatie toe.

Dit zijn voor onze begrippen wel erg kleine hutjes, maar voldoen voor de Roemenen vast en zeker.

Deze hoop links is turf, met deze brandstof word in de keuken van het restaurant de grill gestookt.

De laatste avonden viel regelmatig een gedeelte van de verlichting uit en op een gegeven moment was alles uit. Oorzaak lag aan een van de beide huishoud accu's, deze heeft het nu helemaal begeven, dus met de campingbaas de stad in naar een automaterialen handel en een nieuwe accu gehaald deze geïnstalleerd en de oude in de garage laten staan ( voor het geval dat da andere de oorzaak is ) om deze netjes af te voeren.


Na deze reparatie en het in de tussentijd schoonmaken van de camper door Wilma, koers gezet richting Sibiu, de route loopt via de Transalpina door de Karpaten. Het doel is de camping Ananas in het dorpje Cinadiora.

Grtjs en tot de volgende Blog.