10 september Donau Delta.

Zaterdag 10 September, Boot tocht door een aantal meren van de Donau Delta.

Na een hete reis door het oosten van Roemenië, hier is bijna geen bos of berg te bekennen, alleen vlakke hete landbouw percelen. Er worden Mais, Zonnebloemen en koren verbouwd.

Het is een grote vlakte, vergelijkbaar met de Poesta in Hongarije, je rijdt kilometersaan een stuk zonder een dorpje of andere vormen van bewoning. Plotseling loopt er iemand langs de weg  en we zouden echt niet weten waar die ineens vandaan kwam of waarheen hij moest.

De camping is eenvoudig maar schoon, de gastvrouw is uiterst vriendelijk en spreekt goed engels. Haar man is in het dagelijks leven visser.

Van hieruit is het mogelijk om een rondvaart tussen de meren van de Donau Delta te maken.

Rechts het gezelschaps huisje, hier kan afgewassen, en lekker uit de zon gezeten worden.



verder op de camping twee kleine toilet gebouwtjes, met elk een douche en wc.

Heerlijk stukje gras onder de voeten en twee katten met twee kittens.

Bij het avondeten houden zij ons gezelschap tot de potten en pannen opgeruimd zijn.

Daarna zijn de volgende camping gasten aan de beurt.

S'avonds voor het slapen hoorde wij buiten wat geluid, bleken de kittens onze stoel als slaapplaats  te hebben gearresteerd.

Voor de koffie nog even naar de receptie gegaan en afgesproken dat we de tour 1 van 3 1/2 uur wilden gaan doen.  Dat was uiteraard geen probleem voor hun. Echter wel voor ons, moesten om 7 uur S'morgens bepakt klaar staan. Vakantie of niet, wil je wat zien op de meren moet je vroeg op, want vanaf 10 uur stromen de dagjesmensen binnen, gevolg dat het dan erg op Giethoorn tijdens de bouwvakantie lijkt.

Heerlijk geslapen, wel veel honden geblaf in de nacht, overdag hoor en zie je ze niet.
Met de auto van de zoon, welke later bleek ook de schipper te zijn, naar de boot.

Vanuit Murighiol met de boot door het kanaal naar Uzlina gevaren en vandaar uit naar L.Uzlina en de omliggende meren gedaan.

Rechts de aanlegsteiger voor de latere gasten.





Wij waren al onderweg naar het benzine station.

Onze schipper groeide hier op het water op, en sprak goed engels, telkens als er wat te zien was ging hij langzaam varen en vertelde wat er te zien en te beleven was.

Net als zijn vader was zijn opa ook visser, met het verschil dat deze nog met de roeiboot het water opging. Hij is nu 83 en gaat nog steeds op de fiets zijn boodschappen doen.

Zelf werkt de zoon in Boekarest, en is alleen in de weekenden hier.

Heerlijk op tijd het water op, zon is nog aan het klimmen, dus nog vestje aan.

Al varend door het grote kanaal Bratul Sfantu Georghe kwamen wij langs de zomer woning van Ceausescu, Ook hier heeft hij zijn sporen achtergelaten. Op de kaart zie je de hoofd rivier slingeren, daar had hij een hekel aan dus liet hij rechte kanalen graven on deze bochten af te snijden. Hierdoor konden hij en zijn vrienden met grote boten naar zijn woning komen.
Momenteel is het eigendom van de staat en huist er een hoge ome in, Ja, wat is het verschil !!!!

Verderop zwommen een aantal pelikanen rond de netten van een visser, er gaat regelmatig vis verloren aan deze gabbers.

Wat verder op het meer kwam pa met de oogst van e nacht langszij.

Hij had een prachtige snoek, brasem en karpers in de boot liggen.


Rechts een visreiger en op de voorgrond een Roemeense eend.

Je ziet duidelijk het verschil met de bij ons bekende peking eend.

Op advies van pa een stukje verder gevaren en inderdaad er zaten twee zeeadelaars in de bomen.

Heb er nog een uit de lucht geplukt met de camera.




Door allerlei smalle geultjes van het ene meer naar het andere varen, onderweg hele bossen witte en gele waterlelies. Deze zijn momenteel beschermd omdat in het verleden de bloemen te pas en onpas geplukt werden.

De geulen worden door de vissers met hun boten open gehouden, door de planten en het wier blokkeren regelmatig de schroef van de boot en moet deze in de achteruit schoongespoeld worden.

Op de ondiepere geulen word de staart van de motor elektrisch in hoogte versteld, zodat we niet vast lopen op de bodem.

Verder het meer op weer een grotere groep pelikanen gespot.

 Effe lekker de wind onder de vleugels, en klaar maken voor take off.

Zagen jullie die uitslover, ziet een camera en moet gaan vliegen.

Onze gids en schipper Andrei.

Relaxend en ook nog steeds genietend van de meren en de vogels in de Delta.

Heerlijk uitwaaien op het meer, en volop genieten van de flora en fauna van de Delta. Mamma is in haar schik.

Statig en majestueus glijd deze Pelikaan ons voor bij. een blik opzij om er zeker van te zijn dat we geen kwaad willen.

Nog een mooie zilverreiger in het riet, en onder een kouw die ook watervogels wil zijn.

Een vissershuisje vanwaaruit s'zomers de vissers het meer op trekken en de hele week hier hun domicilie hebben.

Erg pover maar wel effectief.











Een stel pelikanen vergezeld van een grote groep aalscholvers, deze gokken op vis wat uit de bek van de Pelikanen weet te ontsnappen.

De grote snelweg door de hoofd ader van de meren, hier geld normaal een snelheidsbeperking.

Maar zoals met alles wat gemotoriseerd is, gelden deze beperkingen ook op het water niet.

Het enigste wat ze doen als er een tegenligger aankomt is gas terug nemen, en na het passeren weer vol gas verder.

Vanavond heerlijk barbecueën en nog nagenieten van deze trip.

Zelfs s'morgens bij de koffie zijn moederkat ( voorgrond ) en kitten op iets lekkers uit.

Alleen als ze te dicht bij elkaar komen geeft het bonje !

Klein overzicht van de route die wij tot nu toe hebben afgelegd in Roemenië.

Morgen rustdag en lekker luieren.

Grtjs en tot de volgende pagina. 

9 september Boekarest. Stadsbezoek.

Vrijdag 9 September, stadsbezoek Boekarest.

Camping Casa Alba, bekend van We Zijn Er Bijna van de omroep MAX.

Het centrale plein op de camping was tijdens de opnames het meeting point voor de oudjes van de reis.


Zelf hadden wij een mooi stekkie tussen de bomen, heerlijk koel in de schaduw.


Voor het stadsbezoek via de beheerder een taxi georganiseerd, door relatie en bekende chauffeur kregen wij een goedkope taxi.

 De tarieven voor de taxi staan op de deur of op de achterkant, doordat deze redelijk nieuw was waren de Km kosten 0,01 Lei/Km hoger als bij de wat oudere taxi's.

S'morgens op tijd vertrokken voor de hele dag in de stad, de taxi bracht ons op de Piata Unirii. Door de ochtend file heen is een aparte belevenis in deze stad. Het gaspedaal wordt driftig ingetrapt als er ook maar een stukje vrije weg is, Manoeuvrerend door de kleinste openingen in het verkeer ging het redelijk vlot tot op onze bestemming. 26,50 Lei verder waren wij bij de halte van de city bus.

Omdat we geen schema van de tijden hadden, waren wij nogal vroeg bij de opstap plaats, wat later kwam er een echtpaar bij ons aansluiten.
Het bleek een echtpaar uit Haifa te zijn. Al pratende kwam er een telefoon met afbeeldingen van het gezin van hun zoon. Deze waren op dat ogenblik op vakantie in Holland. Foto's van de keukenhof, garnalen vissen in Zeeland en een bezoek aan het Anne Frankhuis en Amsterdam.

Zij zitten links voor ons in de bus.

Het weer was in de ochtend erg aangenaam, ongeveer 22 graden en licht bewolkt, later in de middag werd het 34 graden en volle zon op de koppies.

Werd toch  nog afzien in de stad, geen zuchtje wind voor de verkoeling, dus maar weer boven in de bus afkoelen ( zolang deze maar kon rijden).

Op verschillende stop plaatsen van de bus waren er klokken met de naam van de halte erop, voor ons was dat erg makkelijk, samen met de klok en de plattegrond wisten we waar we zaten in de stad.


Alle wegen in de binnenstad zijn erg weid  opgezet, maar des al niet te min staat de boel steeds vast.





Deze weg bestaat ui twee maal 3 rijbanen, en dat midden in een eeuwen oude stad.

Hier een blik op de Boulevard Avilator, een gevleugelde man, die zoals het betekende op de weg van de vrijheid stond.  Aan het einde op een verkeersplein was het beeld opgesteld.

Ook nog maar kiekje ietsje dichterbij genomen.





S'avonds ziet het er nog mooier uit.

Vervolgens gaat de tour verder, en kom je uit bij een van Ceausescu's waan ideeën, zijn eigen Arc de Triomf, naar het grote voorbeeld van de stad Parijs.

Als deze arc gepasseerd bent gaat de weg richting Piata Presei Libere.Op deze plek staat het House of Free Press.
In de tijd van Ceausescu zal het wel anders geheten hebben.

Dit was ook het verste punt vanuit het centrum, tijdens het vervolg van de rit zagen wij tussen de betonblokken opens een oude kerk staan.

Het standbeeld van koning Carol 1 voor het universiteit gebouw wat naar hem vernoemd is.

Veel van deze mooie oude gebouwen zijn tegenwoordig banken of financiële instellingen.

Links het militaire museum, tevens bevindt zich hier het ministerie van defensie in dit gebouw.

Ook in dit gebouw weer een hoofdvestiging van een bank.

De man op de foto, is een officier van het Italiaanse leger, hij was op werkbezoek in Roemenië, Hij was er om bij de producent van, zoals hij ze noemde, de combat uniformen voor de kwaliteits- controle geweest. aangezien zijn vliegtuig pas om 17 uur vertrok ging hij ook nog even de stad in.
Tijdens ons gesprek bij de bushalte vertelde hij dat hij ook voor soortgelijk werk in Nederland was geweest.



Na de bocht over het water werd de bebouwing erg open, vervolgens kregen wij zicht op het Palatul Parlamentului ( of te wel The Palace of The Parliament ).

Het parlamentspaleis, voorheen Huis van het Volk, is het grootste gebouw van Europa ( 350.00m2).
Na het Pentagon is het waarschijnlijk het twee na grootste gebouw in de wereld. Het gebouw is 270 bij 240 meter, 86 meter hoog en 92 meter diep. Heeft 12 verdiepingen en 8 ondergrondse niveaus. Binnen bevinden zich 2000 zalen en kamers.

Het paleis werd in 1984 gebouwd in opdracht van Nicolai Ceausescu, hiervoor waren er twee aanleidingen; in 1977 werd een deel van het centrum van Boedapest getroffen door een aardbeving en Ceausescu wilde een paleis bouwen om bevriende staatshoofden te kunnen ontvangen.
Voor de bouw van het paleis en de Boulevard van de Eenheid werden een complete woonwijk, een stadion, kunsthistorische kerken, kloosters en een synagoge afgebroken. De kloosterkerk Mihai Voda werd 100 meter verder weer opgebouwd.

Foto geleend van Google. hierop is de grote van het geheel goed te zien

Het gebouw is, op de massief houten poort, geheel van Roemeens bouwmateriaal gemaakt.

Tijdens de bouw was nagenoeg de hele Roemeense economie in dienst ervan. De complete productie van marmer in Roemenie was bestemd voor het paleis. De reden hiervan is dat Ceausescu een tegenhanger van het Kasteel Peles in Sinaia wilde maken. Dit kasteel gebouwd tussen 1875 en 1883 was geheel uit duitse materialen gemaakt.

Ter herinnering, dit wilde Ceausescu dus overtreffen, 

 

Dit is de Boulevard van de Eenheid, ongeveer 750 meter lang en tweemaal 3 rijbanen, in het midden gescheiden door grasperk met een groot aantal verschillende fonteinen, allemaal in werking.

Als hij dan vanuit zijn stulpje de stad in keek, moet hij wel erg voldaan van zijn levenswerk geweest zijn.

Even verderop weer uit de bus gestapt en de oude kern van Boekarest ingelopen.

Enkele verwaarloosde gebouwen en winkeltjes met allerlei onbestendige artikelen, bij ons thuis heette het dan gelijk Bric en Brac.

Ook hier weer een geld ding in gehuisvest, vaak een aparte security man voor de deur. Dus glimlach en foto maken vervolgens nonchalant verder wandelen

Hier loopt Wilma richting de oudste herberg annex hotel van de stad, deze uitspanning is al honderden jaren in het bezit van dezelfde Familie. Tijdens het bewind van Ceausescu was de tent door de staat geannexeerd, na de val is het geheel middels gerechtelijke processen weer in handen van de rechtmatige eigenaren gekomen.

Direkt tegenover de herberg, het oudste kerkje/klooster van de stad, het geheel is in de laatste eeuw gerenoveerd en in oude glorie hersteld.

Van binnen was het een van de fraaiste kerken die wij bezocht hebben. Ook hier aan het hoofd van de kerk een gesloten wand met afbeeldingen van Maria en Jezus. Maar nu konden wij zien dat er in deze wand openingen zijn aangebracht.

Op de foto hier beneden is te zien dat er links een opening in de achterwand is, door deze opening zagen wij een priester die aan het lezen was in een gebedsboek.

                       

Met de telestand op de camera ingezoomd door de opening, kon ik het altaar en het tabernakel zien.

Er was later een meisje die kaarsjes aan de priester gaf en vervolgens een zegening van hem ontving.

Dit terras was knettervol, je kon er nog geen sardientje tussen krijgen. Bleek het oudste bierhuis van Boekarest te zijn.

Dus iedereen moest en zou hier een pintje pakken. ( Wij nu eens niet ).

Grieks orthodoxe kerk, deze was als Unesco monument gekenmerkt.





Van binnen een en al soberheid, geen overdreven pracht en praal.

Geweldig koele binnentuin, met een groot aantal resten van religieuze gebouwen en/of graven.

  Nog een straatje met prachtige gebouwen,







Rechts nog een stukje architectuur met communistische grondslag, Nog niet zo oud maar toch al aan de sloop toe.





Van hieruit weer met de bus naar het grote stadspark Parcul Herastrau, trachten aan het water wat verkoeling te zoeken.

Verkoeling uiteindelijk gevonden op een terrasje onder de parasols, en een koude 1/2 liter op tafel.

Morgen gaan we verder naar de Donau Delta. en dan verkoeling in de Zwarte Zee zoeken.

Vooruitzichten voor de tijd tot eind September, Heet, volgende week wat Heter en dan blijft het nog even Heet.

Dus grtjs en tot Blog;