Vanmorgen na een blafnacht toch nog redelijk uitgerust de boel maar weer opgang gezet. Vandaag een mooie route in het vooruitzicht. via het natuurpark Pilui Gerhman. Hier heeft de rivier een grote kloof in de rotsen uitgesleten. de gorge lijkt erg veel op de gorge du verdon bij Castellane in Frankrijk. De aanloop route ging door het Muntii Ceahalau gebergte, in uitzondering van de laatste bergritten nu een goede weg met maar enkele kleine strubbelingen.
Als je er zo doorheen loopt zie je de gehele natuur toch met andere ogen, wat een kracht moet het geweest zijn dat het water deze enorme geul in de rotsen heeft kunnen maken.
De hoogte verschillen van de weg komen op deze foto niet duidelijk uit.
Op een wat grotere plaats in de kloof waren er de gebruikelijke souvenir shopjes en een gelegenheid om wat te gebruiken.
Ook de eerder door ons geziene nonnen waren weer aanwezig, dit maal in gezelschap van een pater.
Er werden een schapenvacht en een zwart vest gekocht door dit gezelschap.
Verderop in de kloof kregen wij weer een behoorlijk hoogteverschil. er kwam een vrachtwagen met zijn lading omhoog kreunen.
De chauffeur zat gemoedelijk achter zijn stuur en zwaaide vriendelijk naar ons. Kon hem wat schelen dat er een paar auto's achter hem reden, hij kon immers niet harder.
Nadat hij vrolijk verder tokkelde zijn wij ook wat verder naar beneden de kloof in gelopen.
Helaas komt de hoogte op de foto niet helemaal over, maar geschatte hoogte 150 meter. Alleen zie hier geen alpinisten aan het klimmen. in de Gorge du Verdon zou deze wand vol met klimmers hangen.
Hier is in een nacht in 1835 met extreem zware regenval en stormachtige wind een gedeelte van de berg in gestort. Hierdoor is er een blokkade tussen twee bergen ontstaan en in de loop der jaren heeft het dal zich met water gevuld. Op dit moment steken de toppen van de pijnbomen nog boven het water uit. in het midden van de vorige eeuw, zo rond 1950 was het meer 1300 meter lang en 650 meter breed. Momenteel nog 900 bij 450 meter, het is een attractie om met een roeibootje rond te peddelen, dit word door de Roemenen driftig gedaan.
Het geheel heeft ook een dramatische kant, door het toerisme worden de oevers plat gelopen en de commercie heeft dit mooie stukje natuur ook stevig in zijn greep.
Maar ja bij ons thuis is het eigenlijk ook niet anders. b.v. het Henschoter meer of het Veluwe meer zijn ook gecommercialiseerd.
Het enigste verschil zijn de prijzen, parkeren 1 uur 4 Lei = E 1,00 toegang meer gratis en 2 Cappuccino ( duur ) 16 Lei = E 4,00 verder erg mooi plekje.
Op de wandeling langs het meer was een Roemeense boer driftig met de zeis het gras aan het maaien om dit vervolgens met de paarde kar uit de diepte omhoog te brengen en er thuis weer een droog hoop van te maken. In het algemeen zie je de boeren met paard en wagen enorme bossen hooi verslepen. De halve familie ligt in het hooi en het paardje trekt de boel naar huis. Soms gevaarlijk op de betere wegen, want het snelheidsverschil met de auto's is enorm. Ook wij moesten regelmatig de snelheid drastisch aanpassen.
Dit is de hoofdstraat door een wat groter dorp, de meeste dorpen bestaan uit een lange straat en achter de huizen niets, geen bebouwing en/of wegen. Hierdoor is de bebouwde kom waar je 50 km/h mag rijden erg lang, wij keurig zoals we zijn netjes op de limiet rijdend vormen toch wel vaak een obstakel voor de Roemeense chauffeur. Inhalen met rond de 80 km/h is redelijk normaal auto of busje geen probleem, doorgetrokken streep is alleen voor toeristen.
Zelfs een vrachtwagen combinatie heeft er geen probleem mee om je te passeren, dus vooral veel in de spiegel kijken als je plotseling een paar kuilen of paardenkar moet ontwijken. Vaak zit er dan al een voertuig naast je om in te halen.
 |
| Op het terrein is een mooie overkapping met hierin een barbecue, s'avonds zat de familie er gezellig te eten. |
Wij staan nu op de camping Mustang, het is zoals wij dat noemen een boomgaard camping. Vanonder de luifel een prachtig uitzicht op de bergen en de bossen.
Vandaag is de zon al vroeg op en streelt ons terwijl wij heerlijk ontbijten onder de luifel,
Belooft weer een schitterende dag te worden.
De beheerder Attila heeft een passie voor oude legervoertuigen en Unimog's met deze voertuigen verzorgt hij safari's de bergen in.
Vanmiddag gaan wij met hem eerst naar het lokale station om met de stoomtrein naar Sovata te gaan, na een kort verblijf weer terug en vervolgens met hem en enkele andere gasten in een van de oude wagens door de bossen, en vooral genieten van het natuurschoon op de plaatsen waar je normaal niet komt.
Het spul is goed onderhouden en ziet er perfect uit, wij zullen het vanmiddag gaan beleven.
Hier nog een aantal unimog's voor onderdelen en eentje compleet en klaar voor de safari ritten.
Volgende blog komt na de treinreis en de safari.
Verder geen problemen gehad onderweg en vermaken ons super.
Grtjs SjaWi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten